15 Ιουνίου 1969. Για την τελευταία αγωνιστική του πρωταθλήματος της Α’ Εθνικής, ο Ολυμπιακός κερδίζει στο Καραϊσκάκη τον Παναθηναϊκό με 2-1 και ο Γιώργος Σιδέρης σκοράρει στο 80ο λεπτό το 35ο του γκολ στη σεζόν.
Το ντέρμπι της 34ης αγωνιστικής ήταν αδιάφορο βαθμολογικά. Οι «πράσινοι» βρίσκονταν 4 πόντους μπροστά από τον αιώνιο αντίπαλό τους και είχαν εξασφαλίσει ήδη τον τίτλο, επομένως το ενδιαφέρον στο αν, και πόσες φορές, θα σκόραρε ο Σιδέρης ώστε να διευρύνει τη διαφορά του από τους υπόλοιπους παίκτες που διεκδικούσαν την πρώτη θέση των σκόρερ στην Ευρώπη.
Με 34 γκολ πριν το ντέρμπι, ο σπουδαίος επιθετικός του Ολυμπιακού ήταν ήδη πρώτος, έχοντας πίσω του τον Ούγγρο Αντάλ Ντουνάι της Ούιπεστ (31), τον Αυστριακό Χέλμουτ Κεγκλμπέργκερ της Αούστρια Βιέννης (30) και τον Βούλγαρο Πέταρ Ζέκοφ της ΤΣΣΚΑ Σόφιας (29). Οι δύο τελευταίοι είχαν να δώσουν από ένα και τρία παιχνίδια αντίστοιχα, αλλά θεωρείτο δύσκολο να προλάβουν τον «Φώτακα», αν αυτός σκόραρε έστω μία φορά στο δικό του τελευταίο ματς. Πράγματι, ο Σιδέρης πέτυχε στο 80’ το νικητήριο γκολ (2-1) για τον Ολυμπιακό και έφτασε τα 35.
Παράλληλα, σκόραρε για όγδοη διαδοχική αγωνιστική (είχε αρχίσει από την 27η) και ισοφάρισε το ρεκόρ του Κώστα Νικολαΐδη της ΑΕΚ, από την προηγούμενη περίοδο. Η σπουδαία επίδοση των δύο μεγάλων άσων του παρελθόντος αντέχει μέχρι σήμερα και έχει απειληθεί ελάχιστες φορές τις δεκαετίες που ακολούθησαν!
Ωστόσο ο Σιδέρης έμεινε πίσω… Ο Ζέκοφ πέτυχε τρία γκολ στο 3-3 της ΤΣΣΚΑ με την Ακαντέμι, κανέναν στην ήττα με 1-0 από τη Σπαρτάκ Πλέβεν και στο τελευταίο ματς με την Τράκια Πλόβντιβ έβαλε και τα 4 στο 4-2 της ομάδας του. Είχε φτάσει, δηλαδή, τα 36 στο σύνολο, αφήνοντας δεύτερο τον Σιδέρη.
Ακούστηκαν πολλά για τον τρόπο με τον οποίο ο Βούλγαρος κυνηγός πέτυχε τα επτά γκολ που χρειαζόταν. Όπως και ότι η βουλγαρική ομοσπονδία φρόντισε να μην τον καλέσει για ένα ματς της Εθνικής, ώστε να είναι ξεκούραστος για τα κρίσιμα τελευταία παιχνίδια και να πετύχει τον στόχο του. Ό,τι και να συνέβη, η ουσία είναι ότι με αυτόν τον τρόπο χάθηκε μία σπουδαία διάκριση για τον Σιδέρη, ο οποίος παρηγορήθηκε με το ούτως ή άλλως τιμητικό, αργυρό παπούτσι. Ανάμεσα στους 150 προσκεκλημένους βρίσκονταν αρκετοί Γάλλοι διεθνείς ποδοσφαιριστές, αλλά και ο θρυλικός προπονητής Ρίνους Μίχελς, ο οποίος παρέλαβε το βραβείο που έχριζε τον Άγιαξ καλύτερη ομάδα της Ευρώπης για τη σεζόν 1968-69.
Ο Γιώργος Σιδέρης ήταν ο πρώτος που έφτανε τόσο ψηλά και τόσο κοντά στην κορυφή, αλλά τα επόμενα χρόνια θα ακολουθούσαν και άλλοι Έλληνες διακριθέντες στον θεσμό: ο Γιώργος Δέδες του Πανιωνίου με 28 γκολ βγήκε τρίτος το 1971, ο Αντώνης Αντωνιάδης δεύτερος το 1972 με 39 (ένα λιγότερο από τον θρυλικό Γκερντ Μίλερ), ο Θωμάς Μαύρος επίσης δεύτερος με 31 γκολ το 1979 και ο Νίκος Αναστόπουλος κατετάγη τρίτος με 29 γκολ το 1983.
Ενδιάμεσα, πάντως, την κορυφή είχε πανηγυρίσει ένας Κύπριος, συγκεκριμένα ο επιθετικός Σωτήρης Καϊάφας της Ομόνοιας, ο οποίος τη σεζόν 1975-76 είχε σταματήσει στα 41 γκολ!
Το 1996 ο θεσμός επανήλθε και είχε, πλέον, εισαχθεί σύστημα που πολλαπλασίαζε τον αριθμό γκολ με έναν συγκεκριμένο συντελεστή δυσκολίας, ο οποίος είχε προκύψει μετά από αξιολόγηση των ευρωπαϊκών πρωταθλημάτων. Τότε ήταν που δικαιώθηκε και η, μάλλον αδικημένη, Ελλάδα αφού ο Νίκος Μαχλάς σημείωσε 34 γκολ με τη φανέλα της ολλανδικής Φίτεσε και 29 ολόκληρα χρόνια μετά το «Αργυρό Παπούτσι» του Σιδέρη κατέκτησε το «Χρυσό Παπούτσι».
