Το ποδόσφαιρο αλλάζει, προσαρμόζεται. Βγαίνει εκτός πλαισίου για να βρει κάτι καλύτερο.
Οχι πάντα, αλλά του πιστώνεται ότι… το ψάχνει. Η UEFA, φερ’ ειπείν, κατήργησε το Κυπελλούχων το 1999 και, 20 χρόνια μετά, κατανόησε πως ήταν λάθος να μην υπάρχει και τρίτη διοργάνωση: ante portas το Europa Conference League. Η FIFA κατήργησε το ετήσιο Μουντιάλ Συλλόγων κι από το 2021 θα το διοργανώνει ανά 4ετία. Θα δούμε αν θα πιάσει.
Σε κάθε χώρα όμως, υπάρχει ένα «αγκάθι»: το Σούπερ Καπ καθώς σταδιακά η εμπορικότητα των αγώνων, ακόμη και σε προηγμένα πρωταθλήματα, μειώνεται. Στην Αγγλία γίνεται ήδη κουβέντα περί αλλαγής του μιας και ετησίως, τον Αύγουστο, οι ομάδες ψιλοσφυρίζουν αδιάφορα και οι χορηγίες μειώνονται.
Αλλοι στρέφονται στα… πετροδολάρια: ήδη το Supercoppa Italiana, το Γιουβέντους – Λάτσιο 1-3 έγινε για δεύτερη σερί σεζόν στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας, όπως και το γαλλικό Trophée des Champions την τελευταία διετία στην Κίνα, οι Γερμανοί προ ετών είχαν δοκιμάσει ένα top-6 tournanent (αλλά απέτυχε) και, οι Ισπανοί, το πήγαν… παραπέρα. Πέρυσι το Supercopa de España (Μπαρτσελόνα – Σεβίλλη 2-1) το έστειλαν στο Μαρόκο, από φέτος δημιούργησαν ένα… Final 4 και έκλεισαν συμβόλαιο για τρία χρόνια στη… Σαουδική Αραβία. Χθες Βαλένθια – Ρεάλ, απόψε Μπαρτσελόνα – Ατλέτικο, την Κυριακή ο τελικός.
For the record, που λένε και στο χωριό μου, εν Ελλάδι έχει να γίνει Σούπερ Καπ από το ΑΕΚ – Παναθηναϊκός 1-1 το 1996 στο (παλιό) Καραϊσκάκη, ματς που έκανε… ντεμπούτο ο Μπασινάς. Εκτοτε, ένα Ολυμπιακός – ΑΕΛ 1-0 το 2007 με πρωτοβουλία των συλλόγων και τίποτε άλλο. Κατάντια.
Δημοσιεύτηκε στο «Επί παντός» της «Sportday» στις 10/1/2020
