Η αλήθεια είναι ότι το Basketball Champions League δεν έχει αποκτήσει ακόμη τη λάμψη της Euroleague. Και η αλήθεια είναι το μπάσκετ δεν έχει την… κάψα του ποδοσφαίρου για το πότε θα ολοκληρωθούν, ή αν ολοκληρωθούν, τα πρωταθλήματα. Και, κυρίως, το πώς.
Για να τεθεί απλά, είναι πιο εύκολο. Το ευρωπαϊκό μπάσκετ τελειώνει, χοντρικά, μέσα με τέλη Ιουνίου και ξεκινά τέλη Σεπτεμβρίου. Περιθώριο, χρονικά, υπάρχει και μάλιστα μεγάλο. Εξ ου και το «ταπεινό» BCL έβαλε… τα γυαλιά σε άπαντες: έβαλε πάνω από όλα την υγεία και αποφάσισε, δίχως «αν» και δίχως «ίσως», τη διεξαγωγή Final 8 από 29 Σεπτεμβρίου ως 4 Οκτωβρίου, πιθανότατα στην Ιερουσαλήμ. Τελεία, και παύλα.
Η πιο λαμπερή Euroleague, τι έπραξε εν μέσω κορωνοϊού; Γνωστοποίησε αναβολή ακόμη και πιο μετά από το… ΝΒΑ, υποχρέωσε τον Ολυμπιακό να πετάξει άρον άρον για το Βερολίνο για να παίξει με την Αρμάνι, για να γυρίσει η αποστολή άπραγη καθώς ανέβαλε τα ματς την ώρα της πτήσης των «ερυθρόλευκων» ενώ επί δύο 24ωρα νωρίτερα θεωρούσε δεδομένο ότι το παιχνίδι θα διεξαγόταν στο Μιλάνο, στο κέντρο της παγκόσμιας πανδημίας! Ένα πρόχειρο παράδειγμα της… προχειρότητας.
Το ότι ο Τζόρντι Μπερτομέου είναι ανίκανος να διοικήσει την Euroleague του σήμερα, είναι εμφανές σε κάθε φίλ(αθλ)ο της διοργάνωσης: διαιτησίες της πλάκας, οργάνωση μηδέν, αγώνες σε ώρες ό,τι να’ ναι, «διαβολοβδομάδες» να φάνε και οι κότες, έσοδα μηδέν, τηλεοπτικά στη… φτώχια. Οι ομάδες επιβιώνουν είτε επειδή είναι εταιρείες λαϊκής βάσης είτε επειδή υπάρχουν… τρελοί με το άθλημα, όπως ο Δημήτρης Γιαννακόπουλος, για να επενδύουν. Τελεία, και παύλα.[
