Ελλάδα – Καζακστάν το βράδυ της Πέμπτης στη Νέα Φιλαδέλφεια. Στη μορφή Final-4 που σου δίνει το Nations League και νοκ άουτ. Πρωτοφανές μεν, σημαντικό δε. Αν περάσουμε, παίζουμε (η έδρα κατόπιν κλήρωσης) με Γεωργία ή Λουξεμβούργο.
Και μετά, Euro 2024 και Γερμανία. Δεν είναι ακατόρθωτο.
Δύο τα σημαντικά: πως αν περάσουμε, ο Γκουστάβο Πογέτ μένει. Αυτό είναι το σωστό. Μετά, βλέπουμε: αλλάζει άλλωστε και η διοίκηση της ΕΠΟ και αποχωρεί ο Τάκης Μπαλτάκος (με σχεδόν βέβαιο διάδοχο τον Μάκη Γκαγκάτση).
Έτερο σημαντικό, πως για τέταρτη φορά θα μπούμε σε διαδικασία μπαράζ, για πρώτη φορά σε Euro και για πρώτη φορά με νοκ άουτ ματς.
Τα προηγούμενα; 2/3 επιτυχίες.
- 0-0 μέσα και 1-0 στο Ντονέτσκ την Ουκρανία το 2009 με την γκολάρα του Δημήτρη Σαλπιγγίδη. Και πήγαμε στη Νότια Αφρική.
- 3-1 μέσα και 1-1 με τη Ρουμανία το 2013, με τον Κώστα Μήτρογλου να σημειώνει τα τρία (και τον Σάλπι άλλο ένα). Και πήγαμε Βραζιλία.
- Συντριβή 4-1 στο Ζάγκρεμπ από την Κροατία και 0-0 στη ρεβάνς το 2017. Και δεν πήγαμε Ρωσία. Από τη φιναλίστ του τελικού του Μουντιάλ είχαμε αποκλειστεί…
Πίστη στα παιδιά μας, αγκαλιές, ευχές και πάμε Γερμανία.
Θα πάμε. Το νιώθω. Το αισθάνομαι.
